با من راه نشین خیزو سوی میکده آی

به نام خدا:

سازمان نظام پرستاری کشور پس از تشکیل هیات مدیره‌ها و شورای عالی در آذرماه سال 81، فعالیت رسمی خود را از دی ماه همان سال با هدف رفع بیش از 150 مورد مشکل پرستاری در ابعاد فرهنگی، اجتماعی، رفاهی، معیشتی، آموزشی و اجرایی به عنوان عوامل حذف پرستاران از عرصه سلامت کشور و دلایل محرومیت مردم از دریافت خدمات مناسب آغاز کرد. اما هم اکنون که 4 سال از عمر این سازمان می‌گذرد، می‌خواهیم بدانیم که این تشکل صنفی تا چه میزان به تامین اهداف و برقراری اتحاد بین آحاد جامعه پرستاری در جهت تامین مطالبات صنفی برآمده است!؟

آیا این سازمان با محبوبیت 90 درصدی که به گفته خود هنوز در میان پرستاران از آن برخوردار است، از 150 مورد مشکل پرستاری که موارد اصلی آن سخت و زیان‌آور شمردن این حرفه، تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و افزایش حق سختی کار شیفت در گردش و شب کاری بوده است، تنها به پیمودن همین تعداد سکوی قهرمانی بسنده کرده است؟

اگر نظام پرستاری مقتدرانه عمل کرده و اکنون سزاوار هیچگونه انتقاد و سرزنش نیست پس چرا پرستاران همچنان 8 تا 10 ساعت بیش از ساعت کاری استاندارد فعالیت می‌کنند بدون این که حق اضافه کاری خود را طبق شأن فعالیت دریافت کنند؟

چرا افزایش حقوق پرستاری که از کار در معدن نیز سخت‌تر شمرده می‌شود در حد یک قول باقی ماند و به وعده‌ای برای تیتر گزارش از نشست‌های خبری یا مصاحبه تبدیل شده است؟

چرا پرستاران هنوز برای گرفتن حقوق، کارانه و اضافه کار خود نیاز به برگزاری تحصن، اعتراض و نگرانی دارند؟

چرا اغلب پرستاران به گفته خود انگیزه‌ای برای ارائه خدمات بیشتر یا حتی مطلوب‌تر به بیماران نیازمند را ندارند و آیا این امر بر کیفیت امر مراقبت از بیمار که اهمیت آن در مواردی حتی از درمان هم بیشتر است، تاثیر گذار نیست؟

این چرا و هزاران چرای دیگر را اگر تنها چند دقیقه با یک پرستار صحبت کنید خواهید شنید.

آیا می‌شود به بهانه اینکه «پرستار کسی است از جان گذشته، نگهبان جان و همدم درد و آه و ناله بیمار» پرستاران را که بیشترین و سخت‌ترین مسؤولیت را در نظام سلامت بر عهده دارند از بدیهی ترین حقوق مادی خود محروم کرد؟

روی سخنم به کسانی است که در حال حاضر قدرتمندانه بر طبل رأی آوردن در انتخابات (یا به گفته برخی از صاحبنظران و مسؤولان خود مجموعه پرستاری «انتصابات») می‌کوبند که آیا شما که می‌خواهید کشتی نمایندگی از جمعیت 130 هزار نفری پرستاران را هدایت کنید شما نیز تنها به شعارهای جذاب و پر خبر بسنده خواهید کرد یا دفاع از حیثیت این حرفه و تحقق (نه فقط پیگیری) خواسته‌های بر حق پرستاران را سرلوحه کار خود قرار می‌دهید؟؟؟ که اگر این طور نباشد مطمئن باشید که فریاد حق طلبی پرستاران نیز در آینده نزدیک به خاطره‌ای بدل می‌شود که کودکان نوپای امروز نیز اگر انگیزه‌ای برای گذشتن از جان در حرفه پرستاری داشته باشند، حتی از یادآوری این خاطره هراس خواهند داشت که مرگ سهراب نوشدارویی برای حفاظت از نظام سلامت کشور نخواهد داشت.

   هوشمند محمدی کاندید دوره دوم نظام پرستاری .....کاندیدی که در آخرین لحظه از کاندیداتوری درشهرکرد حذف شد ... اما!!!!!!!!!! با من راه نشین خیزو سوی میکده آی  تا ببینی که در آنحلقه خوش چه صاحب جاهم..                       (یا علی مدد)

دوپینگ

تاریخچه - تعریف

واژه دوپینگ از زبان آفریقای جنوبی مشتق شده است.اشاره به یک نوشیدنی الکلی باستانی دارد که به عنوان محرک در مراسم رقص استفاده می گردید.بتدریج این واژه استقاده گسترده تری کرد و در ورزش امروز به معضلی تبدیل شده است.این واژه در دنیای امروز به معنای استفاده ورزشکار از مواد یا روش هایی است که به قصد افزایش کارآیی در ورزش انجام می شود.

دوپینگ به معنای استفاده از مواد متعلق به گروه داروهای ممنوع،محدود شده و یا استفاده از روشهای گوناگون غیرمجازی میباشد.به قول خوان آنتونیو سامارانش رییس کمیته بین المللی المپیک،دوپینگ نوعی تقلب است که از جنبه های مختلف منجر به انحطاط و مرگ میشود:

مرگ فیزیولوژیک چرا که دستکاری غیرقانونی در فرایند طبیعی باعث تغییرات شدید و گاهاً برگشت ناپذیری در بدن میشود.

مرگ جسمی نظیر برخی موارد اسف بار مرگ ورزشکارانی که در سالهای اخیر مشاهده شده است.انحطاط روانیو شخصیتی ناشی از رضایت شخص به تقلب،نادیده انگاشتن توانایی ها و ظرفیت های شخصی و بزرگ کردن ناتوانی ها و معایب.و بالاخره انحطاط اخلاقی به واسطه تعدی فرد از قوانینی که تمام جامعه بشری پایبند آن هستند.