به نام خداوند جان و خرد ....... تاریخ...۱/۱۲/۸۵..................
وزیر محترم بهداشت درمان وآموزش پزشکی جناب آقای لنکرانی
با سلام ودعای خیر...........
ضمن سلام و دعای خیر بحضور شما برادر گرامی وکلیه دست اندر کاران صدیق ومومن نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران وبا آرزوی توفیق روز افزون وموفقیت جنابعالی و معاونین محترم وزارتخانه..
اینجانبان امضا کنندگان این نامه وهمکاران شما باستحضارعالی میرسانیم:
تماما بهیاران و کمک بهیاران شاغل وفراموش شده در این وزارتخانه با سوابق کاری بالای 10 سال تا 29 سال هستیم .که مشغول انجام وظیفه بوده که درطی این سالها هدفی جز خدمت به خلق و رضایت بیماران وخالق مهربان نداشته و نداریم. و در این ایام که خود عمری است که سپری شده است و گرد پیری بر سر و صورت نشسته و گذشت ایام را شهادت میدهد . همگی مسئولیت بزرگ بر دوش کشیدن خانواده ای را همراه داریم وحقوق ناچیز که خود داستانی طویل و کار کردن در چند شیفت پی در پی کمرخم شده ای را هدیه داده .
لذا مادر وهله اول خداوند را شاکریم که اوست روزی ده رهنما که تا کنون بطور معجزه آسایی گذران زندگی نموده و مینماییم لذاتا نگرید طفل کسی متوجه شیر دادن یا گرسنگی او نمیشود. ما را بر آن داشته تا قلم در دست گیریم و نا گفته ها را بگوییم وکمی فکر مسئولین وشما وزیر محترم را به این مقوله که بسیار مهم است ماطوف نماییم که بدانید ما هم هستیم که فراموش شده ایم ویک عضو مهم نیز میباشیم..
.شما برادر گرامی حدود 29 سال پیش را بخاطر بیاورید یا اگر سنتان اقتضا نمیکند از سالخوردگان بپرسید که وضعیت پرستاری چگونه بوده است ؟ وبهیار به چه کسی میگفته اند و چگونه کار میکرده است؟
اگر یک شخص 29 سال قبل استخدام ارتش میشد الآن با درجه سرگردی به افتخار باز نشستگی نائل میگشت . یا همینطور در ادارات دیگرمسئولین محیط رابگونه ای فراهم مینمودند که پرسنلشان ارتقا یابند . اما متاسفانه وزارت بهداشت ودرمان با آنهمه نیاز به ارتقا در پی پیشرفت علم وتکنولوژی و بر بالین بیمار بودن با بوجود آمدن بیماریهای جدید و عجیب و غریب هیچگونه توجهی به آن نداشته وکادر مهم و پیشتاز پرستاری تاکنون در همان مقطع کاملا در جا زده و چه بسا با آنهم بازنشسته شده اند..برادران عزیز ومسئولین گرانقدر به چه دلیل بایستی چنین ظلمانه به این قشر کاری برخورد شود؟ آیا وزارتخانه بایستی از مهمترین عضو خانواده خود (بهیار) اینقدر غافل باشد که در هیچ جا وهیچ شرایطی اورا مشارکت ندهد.؟یا اینکه بهیار اصلا جزء این وزارتخانه نبوده وچارت سازمانی ندارد؟
ما خود بخوبی میدانیم که واقعا فراموش شده این سیستم بوده و هستیم چه بسا که هیچگونه ارزشی برای کار وخود ما قائل نبوده ونیستید. اگر در سطح جامعه از افراد وعامه مردم در مورد کلمه بهیار بپرسید کاملا واضح است که کسی آشنایی با این کلمه غریب را نداشته چه رسد به اینکه بخواهند اورابشناسند وبدانند که شغلش چیست؟یعنی نمیدانند که چیست ؟ کیست ؟کجاست ؟
لذا ما پرسنل بعد از گذشت این عمر خواستار جدی ارتقای خود هستیم به مقاطع بالاتر .با تو جه به اینکه یک بهیار اگر توان ومجال ادامه تحصیل به مقطع کارشناسی راداشته باشد یابد حدود 130 واحد را بگذراند . وچون که بهیار است حدود 50 تا 60 واحد آن حذف میشود .حدود 60 تا 70 واحد باقی میماند میخواهیم بدانیم تجربیات چندین ساله یک بهیار با کلاسهای باز آموزی او که در این مدت گذرانده است باندازه این واحدهای باقیمانده نمیشود؟
اگرپدرانه ومسئولانه و عادلانه به این مسئله مهم وضروری بنگریم خواهیم دریافت که بهیاران هنوز حرف اول را در امر سلامت میزده و میزنند . که درکار و عمل در بخشهای بیمارستانها و مراکز دور دست نیز به آسانی قابل اثبات است.حال مستدعی است در این ضرورت مهم گوشه نظری هم به ما داشته واین قشر کاری را بیش ازبیش به فراموشی مسپارید..
و من الله التوفیق.
.................................................................................
رونوشت:
تیم سازمان بازرسی کشور واقع در وزارت بهداشت.
