


انسان بدون لطف خدا به هیچ چیز نمی رسد . وقتی این حقیقت را تشخیص دهد از هیچ بودن خود و همه چیز بودن خدا آگاه می شود و بیشتر و بیشتر به خدا روی می کند . چنانچه راماکریشنا می گوید : « مانند طفلی می شود فقط مادرش را صدا می زند و همه چیز را به او می سپارد » .
« جی پی واسوانی »
بی زحمت دیده رخ خورشید که بیند ؟
بی پرده عیان طاقت دیدار کی دارد ؟
« مولوی »


